4 may 2012


Valentín Paz-Andraide

Valentín Paz-Andrade, nado no barrio pontevedrés de Lérez 23 de abril de 1898 e falecido en Vigo o 19 de maio de 1987, foi un xurista,economista,político, empresario,poetisa galeguista. En 2012adicaráselle o dia das letras galegas.

Actividade antes da guerra civil

Comezou a interesarse na literatura na cultura de Galiza da man do seu tío, o poeta Xoán Bautista Andrade. Foi tamén el quen lle presentou a Castelao, un dos intelectuais que máis influíron na súa obra, cando este fixou a súa residencia en Pontevedra, en1916.


En xullo de 1922 nace o xornal Galiza, Dario de Vigo do que nun primeiro momento é redactor xefe, e dende o mes de agosto director, ata a súa desaparición o 15 de setembro de 1926, pechado na ditadura de primo de Rivera. En xullo de 1924 foi detido pola publicación de dous artigos en Galicia, polos que tivo que pagar unha multa e permanecer no cárcere quince días.

Obra

Como poeta formou parte da Xeración de1925 e na maior parte da súa obra poética evidénciase unha motivación patriótica como se pode observar en Soldado da morte (1921), Pranto matricial (1954), en que evoca a morte de Castelao e que foi reeditada en 1975 en cinco linguas; Sementeira do vento (1968), en que canta a paisaxe e a xente galega, ademais do exilio e o amor ausente; Cen chaves de sombra (1979) e Cartafol de homenaxe a Ramón Otero Pedrayo (1986), en que incluíu as composicións dedicadas ao autor ourensán.

CANDO TI VOLVAS

NA MATRICIAL GALIZA, SEMPRE TÚA,
que dende a Torre de Hércules ao Miño
un facho acenderá por cada illa,
cando ti volvas polo mare;
de toxo unha fogueira en cada monte,
cando ti volvas polo mare;
dos castros na coroa unha cachela,
cando ti volvas polo mare;
unha loura candea en cada pino,
cando ti volvas polo mare;
o seu cirio de frouma os alciprestes,
cando ti volvas polo mare;
luces de ardora branca en cada mastro,
cando ti volvas polo mare;
un farol mariñeiro en cada dorna,
cando ti volvas polo mare;
veliñas á xanela en cada casa,
cando ti volvas polo mare;
e as pérolas das bágoas derramadas,
cando ti volvas polo mare;
cando ti volvas polo mare...

Galiza, 1954


O que todo galego choraría...
CHORA, TERRA, teu pranto
das augas e dos eidos e dos ares,
as vivas páreas cósmicas da reza,
en mantelo de brétemas envoltas
que noso fin ao noso orixe ligan.

Escultura a Valentín Paz-Andrade de Cesar Lombrera
chamada A tertulia do Moderno.



Pablo, Ancor, Marta y Andrea

13 abr 2012

TEATRO


EL GATO QUE NO PODIA COMER
(EL GATO , JAVIER , Y)

Javier ._ hei gato no comas asta la hora de comer.
(El gato marchandose se imagina...)
Gato ._ bueno la abuela de la casa de al lado siempre tiene una tarta en el balcón esperando a que enfrie.
(El gato sale por la puerta de casa y ve ala abuela puner un pastel en la ventana y ella dice...)
Abuela ._hai que bien me salio este pastel.
(El gato escala por la tubería y...mientras tanto Javier dice:
Javier ._ y el gato lo voi a buscar seguramente esta en casa de la abuela.
(sale de casa y ve al gato en el aire avalanzandose a por la tarta pero Javier da un super salto y coje al gato y la abuela dice...)
Abuela ._ que no vuelva a pasa heee.
FIN



11 abr 2012

platero e eu en masso


Platero mais eu en masso


capitulo 3

Xa habiamos chegado por fin a Masso ,había unha praia tan bonita como a vella mirada de Platero, despois de camiñar e camiñar chegamos a casa ocupa había moitos indignados polo seu traballo .
Platero mirábaos ,cunha mirada de tristeza e despois miraba cara a min ,coma se quixera que eu lles axudara eu negueille coa cabeza e díxenlle Platero non os podemos axudar respondinlle con tristeza e seguimos camiñando ata chegar a xunto os patos e tireille uns anacos de pan reseso os patos o comían como se nunca comeran e incrible o rápido que comían , estaba anoitecendo e me fun con Platero a continuar nosa odisea .

Platero e eu na plaza


Platero e eu na plaza .

Capitulo 2

Levei a Platero ao paseo de rodeira e agora me toca levalo a plaza vimos moitos peixes compreille merluza
e zapou toda e parecía que comía todo o peixe do mundo,
logo pregunteille se quería ir ao porto a pescar peixe .
Collinmos a caña de pescar nos sentamos, poñiamos
o cebo e.... o lanzamos , estivemos esperando se pescabamos algo e exultou que colliamos o peixe sapo,o o rape e o peixe favorito de Platero a merluza . Fomos a unha cova con palla durmimos tiñamos moito sono tanto que Platero se tombou na palla e eu preparando o peixe ao fume , ao dia seguinte Platero desperta os dous nos sentamos na rocha e a comer peixe Platero zapou o peixe sapo e a merluza e eu comín o rape . A maña seguinte volvemos a praza a levarlle peixe ,
a señora da praza deunos as grazas por traerlle moito peixe , Platero e eu nos fomos.




21 mar 2012


Mi corazón llego,
ala etación 
me vino una emoción.


Tu mirada era amor
como la primavera
  una cosa bella.

Se que un beso,
puede ser soso pero...
yo me conformo como tu oso

Mi corazón
se alegra
aver tu mirada negra

La primavera ,
esa cosa bella
por eso cojo mi cartera 

16 mar 2012

Ficha tenica




-Titulo : El niño del pijama de rallas

-Autor: John Boyne

-Género : ficción histórica

-Tema : viven en la segunda guerra mundial

-País Irlanda

-Fecha de publicación : Febrero de 2007 (1ª edición)


Argumento


La acción se narra desde el punto de vista de Bruno, el hijo de nueve años de un militar de alto rango nazi. La familia de Bruno se ve obligada a abandonar Berlín cuando a su padre lo destinan para trabajar en el campo de exterminio de Auschwitz. La familia acepta el cambio con resignación. Desde la ventana de su nueva habitación Bruno divisa una verja tras la cual hay personas que siempre llevan puesto un "pijama a rayas"; en realidad se trata de judíos prisioneros.